Seguidores e seguidoras

lunes, 26 de octubre de 2015

Resumo da semana

    Nos últimos tres messes as minhas saídas de campo cinguírom-se a um rádio duns quince quilómetros desde Ferrol. Ademais apenas disponho de tres ou quatro horas para ir e voltar, assi que nestas condiçoes é complicado ter material novo para publicar.

 Ilhas Gabeiras (Ferrol)

   Polo menos estes dias desfrutamos dalgumha jornada de sol, como a que escolhim para dar um passeio polo monte litoral de Lobadiz. Nom havia moita cousa pero o prazer de caminhar baixo a luz do sol foi davondo para mim.


  O mais "salientável" (por dizer algo) a primeira Escribenta riscada invernante da temporada.

 Escribenta riscada (Emberiza cia)

    Esta escribenta (ou escribidor, como dim além do Minho) é reprodutor escaso na comarca de Ferrol, sempre em montes de mato aberto e com certa altura (100-300 m. ou mais). Nas zonas mais baixas aparesce únicamente como invernante.

  Baixo umha pedra, achava um pequeno habitante típico das áreas ervosas abertas e soleadas: um juvenil de Esgonço comun.  Durante os trabalhos de campo para o Atlas de Anfíbios e répteis de Galiza da SGHN apenas logramos umhas poucas citas de Esgonço mais ao Norte do Golfo Ártabro (área Corunha-Ferrol), aínda que é abondoso en certos lugares como o sistema dunar de Ortigueira. Desde logo é un réptil que gosta do sol e no extremo norte galego isso é um bem moi escaso...

Esgonço comum (Chalcides striatus)

   Antonte na Frouxeira o tempo foi o mais habitual por aqui, cuberto e com chúvias..


   Na praia atopei um enorme Congrio (Conger conger) de aproximadamente 1,40-150 m morto e méio comido. Casualmente falava pouco depois cum velho pescador de Robaliça que atopei nas dunas e me comentava que fácilmente poderia pesar uns vinte quilogramos.


  Deixei a praia para revisar o estado das charcas inter-dunares, que seguen secas na sua maioria.


    Aínda assi caminhar por ali numha manhá de mal tempo é sempre umha actividade relaxante, que fai esquecer a presença invasiva dos malditos mascoteiros cos seus cans e dos omnipresentes "runners". Certamente houvo um tempo em que a Frouxeira era terra de soedade, de tranquilidade e de vida salvage. Isso já nom voltará.


    Som tempos de raridades mas até isso escaseia agora. Esta Escribenta das canaveiras podia ser outra cousa,... mas nom. Seguramente é um exemplar dos residentes na lagoa que, logo da cria, espalhan-se por áreas de xunqueira aberta e cultivos.

 Escribenta das canaveiras (Emberiza schoeniclus)

  Este excremento tem-me mosqueado. Creo que nom é de Raposo polo seu pequeno tamanho e penso en Martaranha (Martes martes, presente en áreas próximas) ou Gardunha (Martes fuina, mais rara). O lugar onde o depositóu é desde logo bastante interesante, um passeio peonil que percorre o sistema dunar. Solicito ajuda aos mastozoólogos que lem habitualmente este blogue.


  Por último, o domingo fazia umha visita de control à ria de Ferrol, na que apenas havia novidades. Únicamente um Colhereiro jovem no intermareal de Neda. Na foto vem-se moi bem as pontas pretas das primárias, como se estivesem molhadas em tinta.

Colhereiro (Platalea leucorodia)

  E polo de agora nada mais desde Ferrol.

lunes, 19 de octubre de 2015

Primer cuellinegro y poco más

    Octubre es un mes muy pobre en observaciones ornitológicas aquí. El paso prácticamente ha acabado, a la espera de la entrada de invernantes el mes que viene, y la laguna de Valdoviño suele estar llena, lo que dificulta la sedimentación de larolimícolas.
  Por si fuera poco los días se acortan y los cielos se nublan más aún, aumentando el número de días con lluvia persistente. Además el desfase horario que se ha impuesto a Galiza provoca que en verano tengamos dos horas de adelanto con respecto al horario natural que nos correspondería por meridiano: el mismo que Canarias y Portugal!. Entre esto y el clima los amaneceres otoñales se retrasan muchísimo y suelen ser horriblemente oscuros. Para que los de fuera se hagan una idea pongo unas fotos tomadas el lunes pasado. Como véis muchas luces permanecen encendidas y reina una gran oscuridad todavía.


Ría de Ferrol desde Maniños (Fene)
12-Octubre-2015 -  9:23 horas
 
    Así que ahora que ya véis en qué condiciones "trabajo" espero que sepáis valorar mejor el rendimiento de mis humildes cámaras bridge, que son utilizadas a menudo en unas condiciones realmente malas de luz (por no hablar de la distancia enorme de disparo)

   En fin, que hay que aguantar el chaparrón como buenamente se puede; así que todos los años uno se entretiene anotando las primeras llegadas de invernantes, como este Zampullín cuellinegro (Podiceps nigricollis), que observaba en la ría de Ferrol el pasado sábado:

Zampullín cuellinegro (Podiceps nigricollis)

   Las gaviotas han acabado ya la muda de verano y vuelven a tener ese aspecto tan elegante. El Gavión es un invernante común bastante fácil de observar en la ría, donde se pueden contar 5-10 ejemplares todos los años.

 Gavión común (Larus marinus)

   En Maniños encontré una joven patiamarilla anillada con PVC. Antonio se encargó de tramitar la cita y me informa que se trata de una gaviota vasca anillada como pollo por Alfredo Herrero y Juan Arizaga en Donostia (Guipuzkoa) en Junio de 2014.

Gaviota patiamarilla (Larus michahellis)

   Y como la cosa está aburrida pues aproveché para seguir haciendo preubas con el RAW de la Fuji HS50 (las fotos anteriores son con la Nikon P900). Estas condiciones de oscuridad que reinan ahora en "Mordor" son las ideales para buscar el límite de estas cámaras con isos altos:

 Fuji HS 50  ISO 1250  V: 1/640  F: 5,6

Garceta común (Egretta garzetta)
Fuji HS50  ISO 800  V: 1/320   F: 5,6  (+0,3 exp.) con fuerte contraluz

    Menos mal que el sábado recuperamos una hora de vida...

lunes, 12 de octubre de 2015

Picapeixe (Alcedo atthis), por fin o collo ben!

     Unha desas aves que non lograba fotografar nunca decentemente era o Picapeixe (Alcedo atthis). Ou ben fuxía antes de disparar ou ben achábase sempre a unha grande distancia.
  Esta mañá, mentras buscaba novidades traídas por "Joaquín" á ría de Ferrol, conseguía por fin unhas boas imaxes deste paxaro espectacular.


     Sorprendentemente dei con un exemplar inusualmente confiado, que parecía non ter medo de min nen dos numerosos paseantes e ciclistas que percorrían o paseio peonil de Neda.
   Pousaba en diferentes salgueiros da pequena marisma do río Belelle e, de cando en vez, botábase na auga na procura dun peixe.  Gostaría de facer algunha captura destas esceas de pesca mais a pouca luz que había nese momento non me permitía poñer unha velocidade o suficientemente rápida sen meterme en ISO´s altísimos. Outra vez será.


     Cánto daría de si este pequeno e degradado humidal cunha mínima xestión medioambiental... Pero esas cousas fantásticas só ocorren en Europa. Volvamos á realidade.


   O Picapeixe comportouse. Perdín moitas fotos debido a que estaba pousado entre numerosa ramallada que estropeaba a maior parte das capturas e ademáis cada vez que pasaba alguén o paseo todo tremía un montón e non podía disparar até que finalizaran as vibracións.


   Finalmente o Picapeixe achegouse até uns 6-8 m de min. E a esa distancia unha bridge moderna ben manexada é un cañón.



   Eran varios anos xa esperando este momento e desfruteino ben desfrutado.

sábado, 10 de octubre de 2015

Todos con "Joaquín"

   No, no se trata de una campaña de solidaridad con un afectado por un deshaucio o por una enfermedad rara, no. La única enfermedad rara aquí es la pasión que muchos colegas sienten por el avistamiento de aves migrantes de procedencias lejanas y poco comunes.
 Y ahora que la tormenta tropical "Joaquín" es noticia todo el personal está alerta y preparado para lo que pueda aparecer, sabedores de las rarezas que suelen traer estos episodios climatológicos.

  Sabéis que no comparto esa pasión, aunque también me gustaría "pillar algo gordo", claro. Pero digo que no comparto esa pasión porque la veo como un síntoma de la pobreza natural de mi país.
  Al carecer de bosques con una comunidad faunística rica, humedales con colonias de limícolas y poblaciones importantes de anátidas, o espacios agrarios con una biodiversidad medianamente conservada, la gente opta por lo único que tenemos: la geografía! que nos trae todos los años un puñado de avistamientos exóticos para alegría general, pero que a mí no me hacen olvidar el grado terrible de deterioro y alteración del medio natural gallego.
  La siguiente foto es una muestra perfecta para que veáis cómo es el litoral coruñés y el espanto que contemplo cada vez que salgo al campo en Valdoviño, con sus parcelas repobladas de eucalipto, cables de la luz por todas partes y diferentes ejemplos de Canibalismo Urbanístico.


    Aún encima el personal que habita este ecosistema pues es como es. Porque ya tenemos foto para el concurso "Tonto de la Semana": un pescador furtivo, saltándose la ley en el embalse de As Forcadas. Eloi me confirmaba que está prohibido ahora y daba parte a la guardería.


   Lo del uso recreativo y deportivo (sin motor) pues ya lo comprendo mejor. Ojalá todas las agresiones medioambientales fuesen como ésta, pero no deja de ser una invasión más del medio en una región ya saturada por la presión humana.


   De la laguna de Valdoviño, el Parque Canino más importante de Galiza, pues casi prefiero ni hablar.

 Toma Red Natura, toma espacio Ramsar...

Toma zona L.I.C, toma Zepa, toma Plan de Conservación.
Toma, toma y toma!

 Estos Correlimos tridáctilos aguantan la peste como nadie. Son mis héroes.

 Correlimos tridáctilos (Calidris alba)

   A pesar de mis limitaciones en este campo intenté identificar alguna limícola rara, pero nada.

 Chorlitejos grandes (Charadrius hiaticula)

En el embalse fuí testigo esta mañana de una acción de caza de una hembra de Gavilán (Accipiter nisus), que se tiró hacía algo que nadaba; creo que un Zampullín chico (Tachybaptus ruficollis). No me dió tiempo más que a enfocar y disparar tal como tenía la cámara, con 1/250 seg.


    El grupito de Cercetas que estaba mirando justo allí no quedaron muy tranquilas...

Cercetas comunes (Anas crecca)

 Gavilán (Accipiter nisus) hembra

  La cosa naturalista está muy triste, así que me entretengo como puedo. Hoy me volvía loco e intentaba fotografiar una libélula en vuelo con la Nikon P900, todo un reto. Y salió!

Aeschna mixta
Nikon P900, a unos 10 m.

    Eso, que somos muy sufridos los naturalistas ferrolanos. A ver si Joaquín nos da alguna alegría por lo menos, qué carallo.

miércoles, 7 de octubre de 2015

Várias observaçons de Outubro

 Apenas podo viagar longe, assim que me limito a visitar sítios próximos à cidade de Ferrol, todos eles moi alterados e com interesse ornitológico bastante cativo, aínda nestas datas. Porém, tivem alguns avistamentos que podemos salientar:

- Círrio pálido (Apus pallidus). A semana passada (sexta feira, concretemanente) escoitava os inconfundíveis reclamos da espécie numha das colonias que tem nos guindastres do estaleiro onde trabalho. Por fim puidem confirmare a sua presença em datas outonais na localidade.

Estaleiro de Navantia-Ferrol visto desde O Seijo (Mugardos)

- Garça branca (Egretta alba). O domingo dia 4 anotava a primeira chegada na riveira do Seijo, lugar de invernada habitual desde há uns quantos anos.



 Garça branca (Egreta alba)
Nikon P900, distáncia: uns 100 m

  A seguinte imagem vai-lhe gostar a António Gutiérrez, se observa atentamente o Corvo marinho da esquerda ("soltando lastre", ha,ha..)


- Um Corvo marinho real (Phalacrocorax carbo) anelado com metal únicamente. Engado umha foto do lugar por se alguém quere ir buscá-lo.


Corvo marinho Real (Phalacrocorax carbo)

- Umha Gaivota cana (Larus canus) jovem no intermareal de Neda a segunda feira, dia 5, pola tarde. Estou à espera da confirmaçom por parte de António.
  Nom é rara mas semelha algo cedo para vê-la pola ria de Ferrol.

Gaivota cana (Larus canus) juvenil

- Um Papamoscas cinzento (Muscicapa striata), observado tamém o dia 5, no pequeno parque de Sam Valentim, Fene. É mais escaso ca o seu parente Papamoscas negro.

Papamoscas cinzento (Muscicapa striata)

 -  E finalizo coa Gaivota de cabeça negra (Larus melanocephalus), que já forma grupos de invernantes, logo do pico de passo havido a meiados de verao.

Gaivota de cabeça negra (Larus melanocephalus)

 Até outra.

sábado, 3 de octubre de 2015

Monte de Lobadiz, crónica de su destrucción

Esta mañana tocaba paseo y escogí el monte ferrolano de Lobadiz, entre San Xurxo y Doniños.


    Una parte del monte comunal fué repoblado hace años con Pinus radiata, y ahora hay un interesante pinar que destaca por su relativa riqueza biológica en una comarca tan empobrecida y degradada como es la de Ferrol.


  El problema es que los propietarios le han cogido gusto a la cosa y han repoblado ilegalmente la mayor parte del monte restante. Un área que tenía una serie de hábitats abiertos costeros muy interesantes, incluidos en un LIC, por cierto (aunque eso en este país de cafres no sirve para nada).


  Dentro de poco la Lechuza campestre (Asio flammeus) o el Escribano lapón (Calcarius laponicus), presentes anualmente durante la migración, desaparecerán de este espacio. El Chorlito dorado (Pluvialis apricaria) o la Agachadiza chica (Lymnocryptes minimus) ya lo han hecho hace años.


  Hoy conocí a José, miembro de la comunidad de comuneros y enfrentado a la actual directiva, que me enseñó numerosa documentación para demostrar que estos desbroces y repoblaciones fueron hechos de manera fraudulenta.


   En su momento ya se habían presentado alegaciones por parte de la SGHN, Adega y Verdegaia. Además José también ha cursado numerosas denuncias ante Serpona y  Medio Ambiente. Le pregunté si podía publicar estas fotos y accedió encantado, pidiéndome que lo divulgase.


  Al parecer (y doy fe porque lo leí) los directivos actuales de la comunidad de montes falsearon varias cosas, como la localización exacta de los desbroces, que Medio Ambiente entendió o quiso entender que estaban fuera del espacio protegido y por eso los autorizó. Además incluyeron terrenos en propiedad de Defensa como si fueran comunales. Y otras cosillas que me contó sobre la venta de la madera cortada cuando se construyó el paseo peatonal de la playa en terreno también militar.


   A pesar de la monstruosa transformación que ha tenido lugar, el monte sigue siendo lugar de "parada y fonda" para muchas aves migrantes. Esta mañana las Currucas zarceras o las Tarabillas norteñas se hacían notar. También vi un Ruiseñor común (Luscinia megarhynchos), auténtica rareza por el norte, y un Bisbita de Richard (Anthus richardi), aunque no pude confirmar esta cita.

  Hoy usé la Nikon P900, ya que el tipo de fotografia prevista era más favorable para ella, por la distancia tan grande de disparo que suele haber en estos casos.

 Curruca zarcera (Sylvia communis)

Curruca cabecinegra (Sylvia melanocephala)

Tarabilla norteña (Saxicola rubetra)

    Sigo practicando el modo macro y el uso del flash para resaltar los objetos. El libro sobre macro que acaba de publicar Fran Nieto, supondrá una gran ayuda para mí. Espero tenerlo en casa el lunes.

    De entre la familia de los brezos (Ericaceae) la Dabobecia cantábrica es una de las especies más singulares desde el punto de vista estético. Al revés que la mayoría de los miembros de la familia, posee pocas flores y dispuestas de manera más separada.


   La Quitameriendas, de la familia de las liliáceas, se denomina así porque la aparición de sus flores coincide con el acortamiento de los días en Otoño, motivo éste por el cual antiguamente se privaba a los jornaleros de la merienda ("Guía das plantas de Galicia", X.R. García).

Quitameriendas (Merendera pyrenaica)

  Y nos despedimos con el artista de la semana (casi podríamos hacer una sección propia). Metemos el coche por donde nos sale del nabo, sin respetar nada, y acabamos atascados en la arena...


   Al final hasta me dió pena y fuí a darle un par de consejos para intentar sacar el coche (tuve un todoterreno y sé algo de eso), pero ya estaba esperando ayuda.

  En fin, ya sabéis: Galiza, tierra sin ley...

 Como diría el gran Perich (D.E.P.), "si farcias del carordias, no remueldas las leporcias".