Seguidores e seguidoras

lunes, 31 de diciembre de 2012

2012. Despedida.

Sen dúbida este ano 2012 foi o ano da Frouxeira. Polo tempo que ocupou nos medios de incomunicación e polas controversias xeneradas sobre a súa xestión, específicamente sobre a apertura da canle. E quero despedirme cunha pequena entrada sobre esta lagoa tan querida por min.


  Finalmente nin o ser humano se extinguíu, como predecían os Mayas, nin a lagoa desapareceu transformándose nunha ensenada, como vaticinaban outros. Así pois o home (e a muller) poderá seguir desfrutando da riqueza da lagoa outra temporada máis.


 Para que non se diga, Valdoviño despedíume co tempo clásico por aquí en Decembro: vento,ceos cubertos e chuvia. Poucas fotos puiden tomar.


 Sentíndoo moito polos seguidores máis recentes de "Bichos" non vou dar unha explicación de todo o que pasou este ano coa inundación, coa apertura, co baleirado, coa nova apertura, co non baleirado, etc.. A estas alturas por Ferrolterra todo quisque ten xa unha idea meridianamente clara do que pensa sobre a xestión (ou non) da lagoa. Creo, honestamente, que o que non está informado, é porque non quixo facelo.
  Pero a "información" máis importante foi a que nos deu a todos a propia lagoa a finais de Xaneiro, cando abreu soliña e se "secou" soliña. Si, "soliña", insisto. Porque, aínda que pareza incríbel, segue habendo persoas de ben que pensan que o motivo de tal apertura foron as vibracións que provocaron no substrato as escavadoras que estaban abrindo outra canle distinta (a case 100 m. do lugar). Eu négome a crer que poidan pensar isto en serio, pero semella que asi é.


  Agora, case un ano despois, a Xunta ten claro que a lagoa hai que abrila. Alégrome disto. Así evitaráse posiblemente un episodio como o de Xaneiro de asolagamento salvaxe seguido por baleirado explosivo de récord, coas consecuencias negativas que iso puido ter para a flora e fauna.
  Pero o novo trazado para a canle de desaugue que Medio Ambiente deseñou, aludindo que é o orixinal, non acaba de asentarse. Vexo que pasan as semanas e teñen que volver a reabrilo mecánicamente unha  e outra vez. Penso que se isto segue así van ter que volver a abrir por onde sempre, que é o único que garante que se mantén aberto con facilidade, sen ter que volver a meter as escavadoras cada quince días, como está a pasar agora.


   Pero A Frouxeira mantén arestora un aspecto magnífico. Para os que a coñecemos, o mellor aspecto posible, cunha pequena lámina de auga sobre a xunqueira e sen grandes oscilacións de nivel. Se puidese pedir un desexo para 2013 sería que quedara así, tal como está agora, para sempre.

 Agora déixovos. E xa vos anuncio que as próximas entradas van ter un pouco máis de luz e de color.

 Feliz ano, e vémonos por Villafáfila.

domingo, 30 de diciembre de 2012

190 Negrones (Melanitta nigra)

    Bueno, hoy tocaba una entrada en el idioma de Shakespeare, pero vamos a cambiar de planes (cuando me tocan la fibra sensible no pudo decir que no). De todas formas no es la entrada que yo pretendía como despedida del año, porque esta mañana nada ha salido como esperaba. Tenía en mente que me acompañárais de excursión por la ría de Ares y Betanzos, pero entre unas cosas y otras, al final el intento quedó en un "nulo", como se diría en atletismo.

   Lo mejor fué el principio. Me acerqué hasta el puerto de Miño, donde suele haber buenos bandos de Negrón común y algunos Colimbos (Chicos, habitualmente). Tuve suerte a medias, pues si bien me encontré con un grupo potente de los primeros (190 ejemplares, no está mal) no ví ni el primer Colimbo. Además tuve que hacer las fotos con la luz apagada, dado que eran las nueve de la mañana. Son fotos testimoniales de algún grupillo pequeño que se acercó un poco al muelle; los otros estaban lejísimos incluso para mi SX 50.


Negrones comunes (Melanitta nigra)

 Pues esto fué lo mejor, casi lo único. En la playa de Ares el panorama era desalentador. La parte Oeste de la playa estaba okupada por los de siempre: perros sueltos con los impresentables de sus dueños haciendo como si no existiesen los carteles que dejan bien clarito la obligación de llevar los bichos atados. Bueno, como si no supiesen ya de dicha obligación, vaya...
  La parte oriental de la playa estaba sin embargo poblada por los otros (que diría Amenábar). Un mogollón de mariscadores furtivos operando como quien no quiere la cosa (si les preguntas, "están collendo miñoca", lógicamente).

 En la Ría de Ferrol los intermareales estaban igual, llenos de gente que aprovecha estas fechas navideñas para sacarse un pastón con marisco extraído de manera ilegal . No opino sobre esto (tendría que verme en la situación de alguno de ellos), pero a estas alturas de mi vida sé que hay circunstancias en que no resulta prudente aparecer con una cámara fotográfica, porque entre los furtivos hay de todo. Así que, muy a mi pesar, inicié una retirada al cuartel general. Por lo menos vine contento con ese bando de 190 Negrones. Para este censador patológico es más interesante que todos los patos raros que pudiese ver.

 Un saludo desde "Perrolandia".

miércoles, 26 de diciembre de 2012

Ría de Ortigueira, 26 - Decembro. Historias de Lontras.

   Hoxe en Ortigueira o tempo deunos unha tregua e se puido desfrutar dunha mañá con nubes e vento, pero sen chuvia. Isto foi o mellor da xornada:
- 1 Mobella grande (Gavia immer)
- 14 Cullereiros (Platalea leucorodia). Había varios anelados. Cando me dispoñía a sacar unha foto decente e mirar as anelas, apareceu un helicóptero de Salvamento Marítimo e me revolucionou todas as aves da ría. Pero con esta foto, máis outra que lles saquei, Antonio conseguíu descifrar as anelas dún dos exemplares. Trátase dun Cullereiro holandés, anelado no niño en Agosto do 1994, e que ten un historial de citas impresionante, con moitas observacións anteriores no noso país, sobre todo no Grove.


- Os 2 Cisnes grandes (Cyguns cygnus, Ad + xov) e o Cisne mudo (Cygnus olor) xov, que levan semanas na ría. 

Cisnes grandes (Cygnus cygnus) + Cisne mudo (Cygnus olor) xov

- 454+ Cercetas (Anas crecca). Só as contei en Mera (154) e A Lagarea (300). Parece que se mantén o seu número, algo escaso para meu gosto.
- Patos asubiadores (Anas penelope ) e Rabilongos (Anas acuta). Hoxe non tocaba contalos.
- 73 Patos culler (Anas clypeata).
- 2 Mergos cristados (Mergus serrator) femias ou xóvenes.
- 78 Píllaras cincentas (Pluvialis squatarola) na Lagarea coa subida da marea. Hoxe as limícolas de bico curto (Calidris/Pluvialis) fixeron a rota de "subida" por alí.

Píllaras cincentas (Pluvialis squatarola) concentrándose coa preamar

- 1 Bilurico escuro (Tringa erythropus) na Lagarea
- 59 Biluricos comúns (Tringa totanus) no porto de Ortigueira. Non é un censo completo da especie.


  A subida da marea deixa estampas moi características, como son as limícolas esperando ata que a auga lles chega á barriga para "despegar" e sair definitivamente para os repousadoiros de preamar.

 Biluricos spp (Tringa nebularia/totanus)

  No peirao de Ortigueira apareceu a familia de Lontras (Lutra lutra) que xa protagonizou algún capítulo de "Bichos". Realmente pola zona de Ferrol e Ortegal este mustélido coñécese por Londra (era o nome que lle oín sempre a meu pai), pero eu prefiro acatar as normas que outros elaboraron, a base de moito traballo, co obxectivo de nos poder entender entre todos.


   Alí apareceu a tropa toda: a nai e mais os dous cachorros que semellaban moi activos e saniños. Non paraban quietos e, aínda encima na zona de sombra, non me facilitaron as fotos.


  A nai, cada vez que collía un peixe, xa tiña encima os dous pequerrechos pedíndolle de comer!



   Presenciamos algunha escea moi bonita.

 Diferentes escea de Lontras (Lutra lutra)

  E digo "presenciamos" porque nese momento apareceron uns colegas de Ferrol que non coñecía (pero Paco Girón e Xan Silvar si): Juanjo, Emilio, Xurxo, e outros máis... Eles, con toda a boa intención, fóronse cara o borde do peirao, cos seus trípodes e berrando coa alegría propia de avistar tan fermosa escena.  Non me dei conta de que era demasiado alboroto.....Ao pouco vimos que ún dos cachorros separárase do grupo familiar e non paraba de chiar pola nai.

Lontra (Lutra lutra), cría de varios meses

  Inmediatamente nos retiramos da súa vista e nos fomos cara onde non nos vira a nós nin as nosas sombras.  Eles seguiron mirando as limícolas e desfrutando da ría, mentras eu me acheguei un pouco para tantear a situación. Ao cabo dun rato os berridos remitiron un pouco, e soaban na zona do pantalán deportivo, onde me parece que se xuntou de novo a familia co seu pequeno despistado (e imaxino que moi asustado).

  É moi importante evitar estas situacións. Aínda que na ría a Lontra é un carnívoro moi familiarizado co home e bastante confiado, cando hai crías polo medio debemos extremar as precaucións, para non poñelas en perigo baixo ningún concepto. Mea culpa.

martes, 25 de diciembre de 2012

Más aves de la ría

A la espera de hacer otra salida potente, estos días me limito a breves excursiones a primera hora de la mañana por mi zona. Son las horas con peor luz, pero las mejores para la observación. La ría en invierno siempre permite anotar cosas interesantes, a pesar de la severa degradación que el impacto del hombre ha provocado en ella.
  Cada foto que tomo con la SX50 me deja más boquiabierto. No porque tengan una calidad de "reflex patanegra" (sólo faltaría, con una máquina de 500 eurillos), sino porque imagino las mismas imágenes sacadas con la Fuji HS10 y no puedo evitar una sonrisa. En muchas ocasiones recurrimos a aquella vieja expresión de: "es otro mundo". Bien, pues eso nunca ha sido más cierto. Mis conocimientos de fotografía son tan básicos que no acierto a expresar con palabras las diferencias que veo entre las fotografías que consigo con una bridge y las que lograba con la otra. Sólo miro... y vuelvo a mirar, extasiado.

   Estas garcetas (Egretta garzetta) quedaron con un tono muy cálido


 Y esta imagen de un  Zampullín cuellinegro (Podiceps nigricollis) adquirió, pienso, una luz más fría.

   Resulta muy extraño observar a los Zampullines comunes (Tachybaptus ruficollis) en aguas marinas, pero hay varios grupitos que le han cogido cariño a las aguas de la ría, en O Seixo, Neda o Barallobre. Hoy había tres ejemplares muy aquerenciados del entorno protector de una chalana semihundida. Imagino que podría resultarles un lugar donde esconderse ante posibles amenazas, y con una buena fuente de alimentación (hay muchos alevines que gustan de nadar cerca de objetos sumergidos).

  Uno de ellos descansaba cómodamente con el pompis sobre la borda del bote.


Zampullín chico (Tachybaptus ruficollis)

  Por fin pude capturar una Lavander cascadeña (Motacilla cinerea), un paseriforme muy común en nuestras riberas durante el paso y la invernada. También es abundante en esta época en la ciudad, como un ave urbana más. Ahora su plumaje pierde varios rasgos característicos de la Primavera, como la garganta negra.

 Lavandera cascadeña (Motacilla cinerea)

  También pude contar hoy un total de 6 Colimbos grandes (Gavia immer) desde Maniños. Las fotos eran muy malas, así que no las pongo (pero ya caerá...)

  Ría de Ferrol desde Fene

 Hasta la próxima.

lunes, 24 de diciembre de 2012

Lago de Valdoviño, información actualizada

  Logo de ver no blogue de Antonio que o nivel baixara dabondo, decidín visitar a primeira hora o lago de Valdoviño. Técnicamente é unha lagoa litoral ou quizá unha albufeira, xamáis un lago, pero con este nome é como se coñece por aquí (terra propensa coma poucas ás esaxeracións).


  A canle foi reaberta de novo con medios mecánicos. Desta volta o baleirado foi xa moi notable, algo que supón unha enorme alegría para a maioría dos ornitólogos que visitan regularmente a zona, pois asi resulta máis doada a observación. Eu, a título particular, tamén penso que este descenso das augas é beneficioso para a fauna en xeral da lagoa. Ademáis está a ser moi progresivo, non como o terrible baleirado explosivo de Xaneiro. Agora, grazas á intervención humana,  estase a facer un baleirado controlado e máis favorable desde o ponto de vista medioambiental que o acontecido o pasado inverno.

    Xusto cando disparaba a foto anterior apareceu de súpeto dentro do encuadre ún dos animais máis abondosos neste humidal: o "Can codrilo"(Canis stupidissimus). En fin, menos mal que está prohibido levar as mascotas sen correa... Hoxe observei non menos de 8 ou 10 cans ceibes en apenas quince minutos. Cousas de "Panderetalandia", alias Galiza.


  Poño unhas fotos onde aparecen varios afloramentos de rocha (xistos?). Por se resulta de interese para os que saben destas cousas.


 O que aínda non quitaron foi o lamentable "dique" de pedras que montaron en 2009 ou 2010 (non lembro ben). Marquei o seu trazado, do que só son visíbeis algunhas das pedras máis altas que asoman sobre a auga. Non confundades este dique co que se fixera, por medio de sacos de area, durante a crise do "Prestige", en 2003. Aquel tiña un obxectivo moi importante, como era evitar que o chapapote entrara na lagoa. Pero este da foto serve para,... paraa,.... paraa,.....para qué coño serve??


  Os niveis da lagoa, como digo baixaron moito. Calculo que sobre 1,5 m. asi a ollo. Fixádevos na seguinte foto. Hai uns días a auga alcanzaba o pasamans de madeira e cobría xa a pista de grava.


   A lago segue cheo, por suposto. Este intermareal, permanece aínda baixo as augas, tranquilos... (a algúns colegas parece que lles supón un trauma ver a area do intermareal ao descuberto).


  E, a todo isto, as aves ¿fóronse? Obviamente non, seguen onde sempre. Pero non sería raro que algún iluminado escribira na prensa esta semana que "A Frouxeira pasou a ser un deserto ornitolóxico agora que está seca" (non sería a primeira vez).


  Desde Ferrol, seguimos informando.

 E agora xa podedes seguir mirando as fotos dos Mergullóns da entrada anterior (tiña que actualizar o blogue, porque hai cousas máis importantes para min que a fotografía)

domingo, 23 de diciembre de 2012

Mergulhons de pescoço negro (Podiceps nigricollis) na ria de Ferrol

 Bem, esta manhá o sol apareceu de novo por aqui, aínda que com pouca força, devido às nuves altas que havia no céu. Era o momento esperado para poder tirar-lhe maior rendimento á camara (as "bridge" perden muito se tes que subir o ISO). Assi que voltei pola ribeira meridional da ria de Ferrol, com estas observaçons salientáveis:

 - Um total de 58 Mergulhons de pescoço negro (Podiceps nigricollis), repartidos polo Seijo (16), Maninhos (25) e Baralhobre (17). Por alô andava tamém o Juan Gómez, com quem estivem a fotografar os nossos podicípedos mais famosos (e mais fermosos tamém)


  Hoje por fim, logo de duas semanas de chúvias contínuas, pudem baixar a sensibilidade da cámara até o ISO mínimo (80). E vaia se se notou!




  A seguinte imagem semelha um recurte da primeira foto da entrada, mas non é tal. Foi outra foto distinta, tomada mais perto (podedes vos fixar na linha de plumas que separan as costas brancas do lombo preto, e veredes que som diferentes).

Mergulhom de pescoço preto (Podiceps nigricollis)

- 2 Mobêlhas grandes (Gavia immer) observadas desde Maninhos. 
- 1 Garça branca (Egretta alba) no Seijo
- 34 Garças reais (Ardea cinerea) no mesmo lugar.
- Láridos variados: 3 Gaivotas de cabeça preta (Larus melanocephalus) en Neda e Fene, 2 Gaivotons (Larus marinus), Carráns (Sterna sandvicensis), etc


Carráns cristados (Sterna sandvicensis) e Gaivota de cabeça preta (Larus melanocephalus)

Gaivoton joven (Larus marinus)

  Tamén andava por ali esta melanocephalus "Vermelho HJ 94", anelada en Pest, Hungria, en Junho de 2011, e  que já visitou a nossa ria o inverno passado. Coma sempre devemos agradecer a Antonio Gutiérrez o seu trabalho laborioso para nos manter informados de todo quanto acontece no mundo das gaivotas e das anelas.


 Antes, a primeira hora da manhá, estivera en Neda, pero a maré já subira moito e apenas parei. Era cedo davondo e este Gaivotom semelhaba aínda con sono...

 Gaivotom adulto

  Um Culhereiro (Platalea leucorodia) voava, moi longe, cara o seu repousadoiro da preamar. Nom fum quém de descobrir o lugar porque me tapou a vissom a ponte da autoestrada.

Culhereiro (Platalea leucorodia)

Até outra.

sábado, 22 de diciembre de 2012

Regalo de Navidad: Pinzones reales en Cospeito

   Escapando del cielo negro y del fuerte viento que soportamos desde hace semanas en Ferrol, hoy he hecho una pequeña escapada a tierras del interior. A la lucense comarca de "A Terra Chá". Y aunque no conseguí librarme de las nubes, por lo menos no hacía tanto viento por allí. Además la temperatura era bastante llevadera para estas alturas del año, unos confortables 11 ºC.
  Primero visité las praderías abiertas de A Veiga de Pumar y O Arneiro donde, entre otras cosas, pude observar lo siguiente:

  Praderas y cultivos en A Veiga de Pumar

- 1 Aguilucho pálido (Circus cyaneus) macho
- Varios Ratoneros (Buteo buteo), la rapaz más común en nuestro país
- Varios cernícalos vulgares (Falco tinnunculus)
- 1 Chorlito dorado (Pluvialis apricaria) medio perdido volando por allí
- 38 Avefrías (Vanellus vanellus). Poquísimas para estas fechas en las que nos encontramos

Bando de Avefrías (Vanellus vanellus)

- 4 Bisbitas alpinas (Anthus spinoletta)
- 1 Alcaudón meridional (Lanius meridionalis)
- 1 Zorzal real (Turdus pilaris)
- Varios grupos de 3-4 Zorzales charlos (Turdus viscivorus)
- Varios grupitos de Escribanos palustres (Emberiza schoeniclus), que invernan abundantemente en los barbechos y rastrojos encharcados de la Terra Chá
- Un bando de 20 Trigueros (Miliaria callandra)

Ratonero (Buteo buteo)

 Alcaudón meridional (Lanius meridionalis)

  A mediodía cambié de aires y me pasé por la laguna de Cospeito y los prados de A Espiñeira. Allí me encontré con el bueno de Toñete Sandoval (Aves de la ría do Burgo) y con varios colegas de Numenius (Aves da Terra Chá), con quienes ya había coincidido por la mañana.

 Humedal de Cospeito

  Cito lo más interesante que vi por allí:

- 1 Cigüeña blanca (Ciconia ciconia) en su nido, situado muy próximo a la laguna de Cospeito
- 1 Aguilucho lagunero (Circus aeruginosus), joven probablemente
- 1 Esmerejón (Falco columbarius) macho en A Espiñeira. Perdí la "foto del año" por culpa de una maldita Corneja que lo echó del cable donde estaba posado, antes de que me diera tiempo a acercarme con la cámara.
- 60 Avefrías (Vanellus vanellus)
- 2 Agachadizas (Gallinago gallinago)

Cigüeña blanca (Ciconia ciconia)

- Cercetas (Anas crecca), Azulones (Anas platyrhynchos) y otras anátidas. La mayor parte en la "laguna periférica", que no visité. Pero me dió la impresión de que no había mucha cosa...
- 27 Porrones moñudos (Aythya fuligula)

 Porrones moñudos (Aythya fuligula)

  Hay que tener sumo cuidado con algunas hembras de moñudo, que presentan un diseño facial muy parecido a las de bastardo (Aythya marila), tal como podemos apreciar en esta foto:

Porrones moñudos hembras; diferentes variedades cromáticas

- 2 Alcaudones más (Lanius meridionalis)
- 58 Zorzales reales (Turdus pilaris). En un rastrojo que me enseñó Toñete había más, pero me fué imposible determinar cuántos.
- Varios Zorzales alirrojos (Turdus illiacus)
- Escribanos palustres (Emberiza schoeniclus) y Trigueros (Miliaria calandra)

  Y reservo lo mejor para el final. Cuando avisté una potente bandada de Paseriformes, inmediatamente pensé que podía tratarse del clásico grupo de 400-500 Pinzones comunes (Frigilla coelebs) con algunos reales (Fringilla montifringilla) por el medio. Bien, pués acerté en las especies, pero fallé en la proporción. Nada más y nada menos que 360 preciosos Pinzones reales había en aquel "grupito", casi, casi, monoespecífico.


  Para los que son de Nafarroa igual hasta les parecen pocos (he visto un vídeo con, creo, la irrupción en un dormidero forestal de un millón de pinzones reales!!!). Pero para este ferrolano, la observación ha sido antológica.

 Pinzones reales (Fringilla montifringilla)

  En la foto anterior, con los nervios, se me fué el zoom hasta los 200x (digitás totás) por lo que no le déis a ampliar... que pude dañaros la vista. Pongo otras imágenes con varios árboles cubiertos por este norteño fringílido. Por el medio había algún común y también otras especies como Verderones o Pardillos, pero la inmensa mayoría eran Pinzones reales. Y había toda una hilera de árboles llenos de pinzones. Tuve que utilizar el telescopio para censarlos.



  Por último, decir que también estuve practicando la fotografía de paseriformes en áreas arbustivas. Desde luego es más fácil que con la anterior bridge (Fuji HS10), pero sigue siendo más complicado que con una reflex. Pero poco a poco... Este Mito no quiso mirar para el fotógrafo. Una pena, pero podemos ver la capacidad de mi "aparato" (con perdón)

Mito (Aegitacus caudatus)

 Seguimos practicando!